بچه های حزب الله

اعتکاف شروعی بر یک زندگی دیگر ، اعتکاف چشیدن حلاوت ذکر خدا

و به ناگاه چقدر دیر می شود. 

بی‏انصاف نباش، آری! می‏دانم میهمان خوبی بود برای میزبانت؛ امّا سه روز کافی نیست.
این‏که سه روز در حاشیه نورانیّت «ایّام روشنی» بنشینی و نورانی شوی کافی نیست.
باید محکم شوی، باید هرچه می‏شود، سلاح برداری و سپر.
پایت را که بگذاری بیرون، می‏بینی که محاصره شده‏ای.
باید تا می‏توانی آذوقه و آب برداری.
بیرون، قحطی بیداد می‏کند!
تشنگی جان خیلی‏ها را به لبشان رسانده، باور کن، چشم و دل سیر، کم پیدا می‏شود.
باید چراغ برداری.
اصلاً باید خودت چراغ شوی؛ آنوقت، دیگر هم جلوی خودت را می‏بینی و هم دیگران را به مقصد می‏رسانی.
باور کن، تاریکی بیداد می‏کند.
چشم، چشم را نمی‏بیند. دل، دل را نمی‏بیند.
خیلی‏ها شب‏کور شده‏اند و شب‏زده؛امّا بعضی‏ها هنوز سوسو می‏زنند. تو پرنور باش و وسیع.
خلاصه که بی‏انصاف نباش! بیا و همیشه مهمان باش.
خودت که بهتر می‏دانی اینجا کاروانسراست.
اگر نبود، که نوبت به تو نمی‏رسید.
همه این‏ها را برای تو گفتم، آری! تو که در وجود منی.